استان کرمانشاه ناحیه‌ای کوهستانی است که مابین فلات ایران و جلگه بین‌‌النهرین قرار گرفته و سراسر آن را قلل و ارتفاعات سلسله جبال زاگرس پوشانیده است. سلسله جبال زاگرس در محدوده این استان به صورت مجموعه‌‌ای از رشته‌کوه‌های موازی پدیدار گشته که دشت‌های مرتفع کوهستانی در بینابین آن‌ها شکل گرفته و بستر گذرگاه‌های مهم زاگرس را به وجود آورده است.
استان کرمانشاه در معرض جبهه‌های مرطوب مدیترانه‌ای قرار دارد که در برخورد با ارتفاعات زاگرس، موجبات ریزش برف و باران را فراهم میسازد. در استان کرمانشاه چهار اقلیم متفاوت قابل تشخیص است :
اول «زمستان ملایم و تابستان گرم و خشک» که شهرستان‌های قصر شیرین، سرپل ذهاب و دهستان ازگله در جنوب غربی شهرستان جوانرود را شامل می‌شود.
دوم «زمستان و تابستان خنک» که شهرستان‌های پاوه و جوانرود (به جز دهستان ازگله) و بخش کرند از توابع شهرستان اسلام‌آباد غرب را در بر میگیرد.
سوم اقلیم «نیمه خشک و استپی خنک» که شهرستان‌های سنقر و دهستان پشت دربند از توابع شهرستان کرمانشاه را در بر میگیرد.
چهارم اقلیم «نیمه خشک و استپی گرم» که شهرستان‌های کنگاور، صحنه و هرسین را شامل می‌شود. به طور کلی استان کرمانشاه از نظر آب و هوایی به دو منطقه گرمسیر (غرب) و سردسیر در سایر نواحی تقسیم می‌شود.
بادهای مهم استان کرمانشاه عبارتند از :
«بادهای غربی» که رطوبت نسبی اقیانوس اطلس و مدیترانه را منتقل می‌کند و موجب بارندگی می‌‌گردند و جریان آن معمولاً در زمستان و بهار بیشتر است. «بادهای شمال» که در فصل تابستان می‌وزند و در اعتدال آب و هوای بخشی از استان و کاهش گرمای آن مؤثراند و «بادهای سام یا سموم» که تنها در منطقه نوار مرزی می‌وزد و هوای آن را در تابستان‌ها بسیار گرم و غیرقابل تحمل میسازد و زیان‌های بسیاری به بار می‌آورد.