مجوسیان قومی بودند که به تمام پیامبران خود کفر ورزیدند و تمام آنها را که خداوند برای هدایتشان فرستاده بود به قتل می رساندند. که تنها کیخسرو پادشاه مجوسیان خود سیصد پیامبر را به قتل رساند.
مجوسیان اقوامی بودند که غُسل جنابت نمی کردند و فرزندانشان را ختنه نمی کردند تا سنّت دین ابراهیمی را زیر پای بگذارند. آنها مردگان خود را غسل نمی دادند و در کفن نمی گذاشتند، بلکه آنها را در بیابانها رها می کردند یا داخل تابوتی سنگی می گذاشتند.
قوم مجوسیان ازدواج با مادر و خواهر و دختر را جایز می دانستند و خانه خدا را
[375]
بیت الشیطان می نامیدند. آنها پادشاهی داشتند که این سنت زشت را در بین آنان رواج ساخت و آزاد کرد.
مجوسیان صاحب کتاب و پیامبر بودند که بعد از این اعمال زشتشان خداوند کتاب آسمانی را از میان آنان خارج ساخت و به همین دلایل مجوسیان کسانی هستند که بی حساب وارد دوزخ می شوند.
خداوند پیامبری بنام زردشت را برای آنان فرستاد، اما آنها او را از شهر بیرون کردند تا آنکه طعمه درندگان شد. مجوسیان پیامبری داشتند که کتابی بنام «جاماسب» داشت، آنها پیامبر را به قتل رساندند و کتابش را به آتش کشیدند.